Passenger - Let Her Go

ışığa yalnızca güneş ışığı az olduğunda ihtiyacın olur 

ve güneşi, yalnızca kar yağmaya başladığında özlersin 

ve onu sevdiğini yalnızca gitmesine izin verdiğinde anlarsın 

sadece mutsuz olduğunda, çok mutlu olduğun zamanları hatırlarsın 

evi özlediğin zaman yalnızca yoldan nefret edersin 

ve onu sevdiğini, yalnızca gitmesine izin verdiğinde anlarsın 

gitmesine izin verdiğinde 

camının dibinde bakakalırsın 

ve bir gün bu rüyanın uzun süreceğini umarak 

ancak rüyalar yavaş gelir ve hızlı giderler 

onu, yalnızca gözlerini kapattığında görürsün 

belki bir gün nerede olduğunu anlarsın 

dokunduğun her şey elbet bir gün ölecek 

ama ışığa, yalnızca güneş ışığı az olduğunda ihtiyacın olur 

ve güneşi, yalnızca kar yağmaya başladığında özlersin 

ve onu sevdiğini yalnızca gitmesine izin verdiğinde anlarsın 

sadece mutsuz olduğunda, çok mutlu olduğun zamanları hatırlarsın 

evi özlediğin zaman yalnızca yoldan nefret edersin 

ve onu sevdiğini, yalnızca gitmesine izin verdiğinde anlarsın 

gitmesine izin verdiğinde 

karanlıkta tavana baka duruyorsun 

kalbinde o eski bilindik boş his 

çünkü aşk çok yavaş gelir ve hızlı bir şekilde gider 

onu, uyuyakaldığında görürsün 

ancak hiç dokunmaz hiç tutmazsın 

çünkü onu o kadar sevmişsindir ki 

derinlere dalmışsındır 

ışığa yalnızca güneş ışığı az olduğunda ihtiyacın olur 

ve güneşi, yalnızca kar yağmaya başladığında özlersin 

ve onu sevdiğini yalnızca gitmesine izin verdiğinde anlarsın 

sadece mutsuz olduğunda, çok mutlu olduğun zamanları hatırlarsın 

evi özlediğin zaman yalnızca yoldan nefret edersin 

ve onu sevdiğini, yalnızca gitmesine izin verdiğinde anlarsın 

ve onun gitmesine izin verirsin 

ve onun gitmesine izin verirsin 

ve onun gitmesine izin verirsin 

çünkü yalnızca güneş ışığı az olduğunda ihtiyacın olur 

ve güneşi, yalnızca kar yağmaya başladığında özlersin 

ve onu sevdiğini yalnızca gitmesine izin verdiğinde anlarsın 

sadece mutsuz olduğunda, çok mutlu olduğun zamanları hatırlarsın

evi özlediğin zaman yalnızca yoldan nefret edersin 

ve onu sevdiğini, yalnızca gitmesine izin verdiğinde anlarsın 

çünkü ışığa yalnızca güneş ışığı az olduğunda ihtiyacın olur 

ve güneşi, yalnızca kar yağmaya başladığında özlersin 

ve onu sevdiğini yalnızca gitmesine izin verdiğinde anlarsın 

sadece mutsuz olduğunda, çok mutlu olduğun zamanları hatırlarsın 

evi özlediğin zaman yalnızca yoldan nefret edersin 

ve onu sevdiğini, yalnızca gitmesine izin verdiğinde anlarsın

Maalesef yaşadıklarımız gerçekten de böyle. Bunu değiştiremez miyiz peki? Bunun için kendinden başlaman gerekiyor.