Çünkü Yarın Henüz Başladı

Kafanı kaldır ve çevrene bak

Gördüğün şeylerden hoşlanmayabilirsin

Omuzlarının üzerinde ağır bir yük

Ve özgürlüğün için hiçbir şey yapamaya bilirsin

Temizlik Yaptım Bugün

Temizlik yaptım bugün... 

Hem de tüm benliğimde...

Tüm kaslarımı, sinirlerimi, kemiklerimi hatta kanımı temizledim...

En küçük yerlerine, kıvrımlarına girmiş, sinmiş bütün pislikleri attım...

Kırgınlıklarımı dışarı çıkardım ilk önce...

Görmenizi isterdim...

İçimde ne kadar da büyük bir yer kaplıyorlarmış...

Kırgınlıklarımı atarken, bakmadım neydi onlar diye...

Gelecek geçmişten çok daha fazla yaşanmaya değer...

Ayrılık Sevdaya Dahil

Ne zaman bir yakınımı kaybetsem bu şiiri dinlerken buluyorum kendimi. En yakınlarımız değil midir sevgililerimiz? Benim için öyle... Çok şey yarım hâlâ, yazılmadığından -yazılamadığından.-   

Ayağa Kalk!

Pes ettiğin, yenildiğin için değil de devam etmek için ağlayabilmek isterseniz sizi uyandıracak, zaten içinizde olan bir şeylerin harekete geçmesine küçük bir katkısı olabilecek bu diyalogları iyi okuyun. Gerçekten hissedin..


Aslında gerçekten bildiğimiz şeyleri fark etmek için, ayağa kalkabilmek için bu cümlelerden birkaçı da eminim sizin içindir. O zaman başlıyoruz, haydi, şimdi ayağa kalk! Devam et..

Passenger - Let Her Go

ışığa yalnızca güneş ışığı az olduğunda ihtiyacın olur 

ve güneşi, yalnızca kar yağmaya başladığında özlersin 

ve onu sevdiğini yalnızca gitmesine izin verdiğinde anlarsın 

sadece mutsuz olduğunda, çok mutlu olduğun zamanları hatırlarsın 

evi özlediğin zaman yalnızca yoldan nefret edersin 

ve onu sevdiğini, yalnızca gitmesine izin verdiğinde anlarsın 

gitmesine izin verdiğinde 

camının dibinde bakakalırsın 

ve bir gün bu rüyanın uzun süreceğini umarak 

ancak rüyalar yavaş gelir ve hızlı giderler 

onu, yalnızca gözlerini kapattığında görürsün 

belki bir gün nerede olduğunu anlarsın 

dokunduğun her şey elbet bir gün ölecek 

ama ışığa, yalnızca güneş ışığı az olduğunda ihtiyacın olur 

ve güneşi, yalnızca kar yağmaya başladığında özlersin 

ve onu sevdiğini yalnızca gitmesine izin verdiğinde anlarsın 

sadece mutsuz olduğunda, çok mutlu olduğun zamanları hatırlarsın 

evi özlediğin zaman yalnızca yoldan nefret edersin 

ve onu sevdiğini, yalnızca gitmesine izin verdiğinde anlarsın 

gitmesine izin verdiğinde 

karanlıkta tavana baka duruyorsun 

kalbinde o eski bilindik boş his 

çünkü aşk çok yavaş gelir ve hızlı bir şekilde gider 

onu, uyuyakaldığında görürsün 

ancak hiç dokunmaz hiç tutmazsın 

çünkü onu o kadar sevmişsindir ki 

derinlere dalmışsındır 

ışığa yalnızca güneş ışığı az olduğunda ihtiyacın olur 

ve güneşi, yalnızca kar yağmaya başladığında özlersin 

ve onu sevdiğini yalnızca gitmesine izin verdiğinde anlarsın 

sadece mutsuz olduğunda, çok mutlu olduğun zamanları hatırlarsın 

evi özlediğin zaman yalnızca yoldan nefret edersin 

ve onu sevdiğini, yalnızca gitmesine izin verdiğinde anlarsın 

ve onun gitmesine izin verirsin 

ve onun gitmesine izin verirsin 

ve onun gitmesine izin verirsin 

çünkü yalnızca güneş ışığı az olduğunda ihtiyacın olur 

ve güneşi, yalnızca kar yağmaya başladığında özlersin 

ve onu sevdiğini yalnızca gitmesine izin verdiğinde anlarsın 

sadece mutsuz olduğunda, çok mutlu olduğun zamanları hatırlarsın

evi özlediğin zaman yalnızca yoldan nefret edersin 

ve onu sevdiğini, yalnızca gitmesine izin verdiğinde anlarsın 

çünkü ışığa yalnızca güneş ışığı az olduğunda ihtiyacın olur 

ve güneşi, yalnızca kar yağmaya başladığında özlersin 

ve onu sevdiğini yalnızca gitmesine izin verdiğinde anlarsın 

sadece mutsuz olduğunda, çok mutlu olduğun zamanları hatırlarsın 

evi özlediğin zaman yalnızca yoldan nefret edersin 

ve onu sevdiğini, yalnızca gitmesine izin verdiğinde anlarsın

Çıkış Yolu

Ludwig Wittgenstein'ın yaşamının tek amacı sineğe şişeden çıkış yolunu göstermekti; ama, gerçek şuydu: İnsanoğlu şişeden çıkış yolunu öğrenmek istemiyordu; bizler tutsaktık, şişenin içi bizi büyülüyordu; cam yüzeylerin dokunuşu yetiyordu bize; bu cam yüzeyler deneyimlerimizin ve heveslerimizin sınırlarıydı; şişe derimizdi, ruhumuzdu; camın görüşümüzü bulandırmasına alışmıştık; çevremizdekileri arada cam olmadan açıkça görmek istemiyorduk; daha taze bir hava solumak istemiyorduk; şişenin dışında yaşayamazdık. Ya da, şişenin camdan yansımalı dilinde, kendimize bunun böyle olduğunu söylüyorduk.

"Sineğe şişeden çıkış yolunu göstermek mi istiyorsun? Şişeyi kır." 

Önemli Olan

Hâlâ anlayamadınız değil mi?

Önemli olan haklı ya da haksız olmak değil.

Kavganın kazananı yoktur.

Ya kaybedersiniz ya da daha çok kaybedersiniz.

Önemli olan kalp kırmamak.

Önemli olan yargılamadan, karşılıksız sevebilmek ve iyilik yapabilmek.

Haklı bile olunsa özür dileyecek kadar asil olmak, bilge olmaktır.

Egonuzu kontrol edemediğiniz sürece,

O sizi kontrol etmeye devam edecek.

Böyle olduğu sürece tüm dünya sizin bile olsa asla mutlu olamazsınız.

Albert Einstein